“Linda had op maandag contact met de Wensambulance om de wensrit naar zee nog te realiseren. De donderdag erop werd het al mogelijk gemaakt. Of iedereen vrij kon krijgen was nog de vraag. Maar uiteindelijk, op donderdagochtend, stond iedereen die mee kon gaan, inclusief natuurlijk de vrijwilligers Paul en Toos van de Wensambulance, klaar om Bep op te halen. De route richting Zoutelande hadden we allang uitgestippeld. De vaste gasten wisten natuurlijk de beste plek om een pauze te houden. Deze reis maken ze namelijk al jaren. Maar eerst de ambulance in! Dat was al een belevenis op zich. Eenmaal in de ambulance reden we in een, iets langzaam rijdende, optocht richting La Place in de buurt van Gilze Rijen. Hier kon Bep een sigaretje roken en iedereen genieten van een heerlijke brunch. Met de broodjes en soep net achter de kiezen reden we in volle vaart richting Zoutelande. Eenmaal daar aangekomen bij het strandpaviljoen de Branding heeft het gezelschap, met een nog volle buik van de brunch, genoten van een Zeeuwse bolus, appeltaart, wafel of een portie poffertjes. 

En toen kwam de verrassing. Bep mocht in een offroad rolstoel het strand op! Na wat stunten op het strand, flink genieten en een heleboel foto’s, gingen we weer lekker naar binnen. Want warm was het absoluut niet. Hierna ging ieder een beetje zijn eigen weg, even ademhalen van alle emoties. De een ging het dorp in, de ander genoot nog van een kopje koffie in het oude strandhuis en de ander ging een potje frisbeeën. Om 17.00 uur kwamen we weer bij elkaar in Terras de Slak, om daar met zijn allen wat te eten. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we allemaal moe, maar voldaan weer vertrokken naar het toch net iets mooiere Limburg. Voor de een de eerste en de ander de laatste keer aan het strand. 

Al met al was het een bijzondere ervaring die wij te danken hebben aan de allerliefste mensen van de Wensambulance. Alles mocht en kon. Voor ons allen een onvergetelijke herinnering aan een dag waarop Paul en Toos iedere wens in vervulling lieten gaan. Onze oma, omi, mam, vrouw en beste vriendin werd op handen gedragen door het geweldige team van de Wensambulance. Een dag met een gouden randje om nooit meer te vergeten, met dank aan Paul en Toos.”